Το Σύστημα Διεθνούς Ασφάλισης Αυτοκινήτων, γνωστό και ως Σύστημα Πράσινης Κάρτας, επινοήθηκε από τον ΟΗΕ και άρχισε να λειτουργεί από την 1^η Ιανουαρίου 1953. Σκοπός του Συστήματος αυτού είναι να   διευκολύνει τους αυτοκινητιστές στις μετακινήσεις τους όταν διασχίζουν διάφορες χώρες, όχι μόνο τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου να προστατευθούν τα θύματα των τροχαίων ατυχημάτων από τους συγκεκριμένους αυτοκινητιστές, στις συγκεκριμένες χώρες όπου ταξιδεύουν, σύμφωνα με τις βασικές αρχές του συστήματος, οι οποίες είναι:

• Τα θύματα ενός τροχαίου ατυχήματος να μην βρίσκονται σε μειονεκτική θέση όσον αφορά την αποζημίωση τους, για υλικές ζημιές και σωματικές βλάβες, ως αποτέλεσμα της ευθύνης αυτοκινητιστών που επισκέπτονται την χώρα τους και όχι από ευθύνη αυτοκινητιστών που είναι μόνιμοι κάτοικοι στην χώρα τους, και
• Οι αυτοκινητιστές που οδηγούν στο εξωτερικό δεν θα πρέπει να υποβάλλονται σε ταλαιπωρία στα σύνορα της κάθε χώρας που διασχίζουν, για λόγους που σχετίζονται με την ασφαλιστική τους κάλυψη.

Η επιτυχία του Συστήματος Πράσινης Κάρτας μετά από 50 χρόνια λειτουργίας είναι αδιαμφισβήτητη, δεδομένου ότι έχει εκπληρώσει κάθε στόχο της. Το Σύστημα αυτό βασίζεται στην υποχρεωτική ασφάλιση αστικής ευθύνης αυτοκινήτων και στην ίδρυση των οργανισμών γνωστών ως «Γραφείων Διεθνούς Ασφάλισης», τα οποία αναγνωρίζονται από τις κυβερνήσεις όλων των κρατών που συμμετέχουν στο Σύστημα, και που εκτυπώνουν Πιστοποιητικά Διεθνούς Ασφάλισης (Πράσινες Κάρτες) για αποζημιώσεις για σωματικές βλάβες ή υλικές ζημιές που προκύπτουν από την κυκλοφορία οχημάτων σε άλλο κράτος. Τα Γραφεία Διεθνούς Ασφάλισης συνάπτουν μεταξύ τους συμφωνίες που ρυθμίζουν την απρόσκοπτη λειτουργία του Συστήματος Πράσινης Κάρτας.